G Ü N C E L
ORBİTAL DEKOMPRESYON
Orbital dekompresyon; görme kaybına yol açan veya orbital fonksiyonları tehlikeye sokan yer kaplayıcı lezyonların tedavisi için uygulanan cerrahi bir yöntemdir.
Orbital dekompresyon; görme kaybına yol açan veya orbital fonksiyonları tehlikeye sokan yer kaplayıcı lezyonların tedavisi için uygulanan cerrahi bir yöntemdir.
En yaygın endikasyonu, graves ekzoftalmopatisidir. Bunun dışında, orbita ve optik sinirin travmatik lezyonları, orbitanın enfeksiyona bağlı komplikasyonları ve endoskopik sinüs cerrahisi sırasında meydana gelen iatrojenik yaralanmalarda uygulanır. Cerrahi müdahalenin amacı çeşitli nedenlerle meydana gelen optik sinir basısını ortadan kaldırmaktır.
Endoskopik sinüs cerrahisi öncesi hastanın koronal ve aksiyal planda bilgisayarlı tomografileri çekilmelidir. Etmoid hücre havalanmaları, kafa tabanı ile orbital duvar arasındaki ilişki, etmoid tavanın düşüklüğü, posterior etmoidlerin yüksekliği ve maksiller sinüs tavanı, internal karotis arter ve optik sinirle ilişkileri, orbital apeks değerlendirilmelidir.
Teknik olarak başlıca kullanılan yöntemler şunlardır:
1. Medial orbitotomi ile transantral dekompresyon
2. Eksternal etmoidektomi ile orbital apeks dekompresyonu
3. Endoskopik orbital dekompresyonu.
Endoskopik dekompresyonda dışarıdan bir inzisyon yapmaksızın burun içinden çalışılır. Geniş bir orbital dekompresyonu olanaklı kılması ve optik sinirin en fazla basıya maruz kaldığı orbital apeksi dekomprese edebilmesi gibi avantajları vardır. Hastada meydana gelebilecek en önemli komplikasyon optik sinir zedelenmesine bağlı görme kaybıdır. Ayrıca postoperatif dönemde göz hareketlerine bağlı olarak ağrı meydana gelebilir. Diplopi ortaya çıkabilir ya da önceden var olan diplopinin derecesi artabilir.
Cerrahi sonrası antibiyotik profilaksisi uygundur. Erken postoperatif dönemde orbitanın topikal ajanlarla korunması gerekir.
Orbital dekompresyon; görme kaybına yol açan veya orbital fonksiyonları tehlikeye sokan yer kaplayıcı lezyonların tedavisi için uygulanan cerrahi bir yöntemdir.
En yaygın endikasyonu, graves ekzoftalmopatisidir. Bunun dışında, orbita ve optik sinirin travmatik lezyonları, orbitanın enfeksiyona bağlı komplikasyonları ve endoskopik sinüs cerrahisi sırasında meydana gelen iatrojenik yaralanmalarda uygulanır. Cerrahi müdahalenin amacı çeşitli nedenlerle meydana gelen optik sinir basısını ortadan kaldırmaktır.
Endoskopik sinüs cerrahisi öncesi hastanın koronal ve aksiyal planda bilgisayarlı tomografileri çekilmelidir. Etmoid hücre havalanmaları, kafa tabanı ile orbital duvar arasındaki ilişki, etmoid tavanın düşüklüğü, posterior etmoidlerin yüksekliği ve maksiller sinüs tavanı, internal karotis arter ve optik sinirle ilişkileri, orbital apeks değerlendirilmelidir.
Teknik olarak başlıca kullanılan yöntemler şunlardır:
1. Medial orbitotomi ile transantral dekompresyon
2. Eksternal etmoidektomi ile orbital apeks dekompresyonu
3. Endoskopik orbital dekompresyonu.
Endoskopik dekompresyonda dışarıdan bir inzisyon yapmaksızın burun içinden çalışılır. Geniş bir orbital dekompresyonu olanaklı kılması ve optik sinirin en fazla basıya maruz kaldığı orbital apeksi dekomprese edebilmesi gibi avantajları vardır. Hastada meydana gelebilecek en önemli komplikasyon optik sinir zedelenmesine bağlı görme kaybıdır. Ayrıca postoperatif dönemde göz hareketlerine bağlı olarak ağrı meydana gelebilir. Diplopi ortaya çıkabilir ya da önceden var olan diplopinin derecesi artabilir.
Cerrahi sonrası antibiyotik profilaksisi uygundur. Erken postoperatif dönemde orbitanın topikal ajanlarla korunması gerekir.